…ben je zelf. Het lijkt slechts een kinderlijk ‘grapje’, maar o wat kunnen woorden ons beïnvloeden. Ons lichaam bestaat voor een groot deel uit water en de Japanse onderzoeker Emoto publiceerde prachtige boeken over het beïnvloeden van water met behulp van uitspraken en gedachten. Op de foto hierboven zie je een kristal dat ontstond uit water waar de boodschap ‘compassie’ aan was meegegeven. Waterkristallen waar negatieve woorden op zijn ‘losgelaten’, zien er een stuk minder mooi uit…

Tijdens mijn lezingen gebruik ik vaak het (waargebeurde) verhaal over een oude Indianenstam die, als ze een boom van een bepaalde plek weg wilden hebben, deze ‘kapten met woorden’. Dat wil zeggen: dagelijks gingen ze in een kring om de boom heen staan en schreeuwden ze ertegen. Ze kwamen net zolang terug totdat de boom ‘uit zichzelf’ was omgevallen.
Een prachtig voorbeeld van hoe belangrijk het is om je als levend wezen in alle opzichten te omringen met de juiste ‘voeding’. Met andere mensen die je energie geven, met voedende gedachten, werk, boeken, tv-programma’s, letterlijk eten en drinken en ga zo maar door.

Soms doen mensen onbewust het tegenovergestelde. Zo las ik ooit een interview met een zieke mevrouw die zei: “Niemand kan mij genezen.” Ik begreep wat ze waarschijnlijk bedoelde: ze was bij meerdere artsen geweest en geen van hen kon helpen. Toch schrok ik van haar woorden. Als je werkelijk gelooft dat niemand je kan genezen en je deze boodschap meegeeft aan je energiesysteem, kan het vanzelf waarheid worden… 

Welke (beperkende) overtuigingen heb jij (onbewust) en wat doen deze met jou? Al lukt het niet altijd, ik probeer mezelf zoveel mogelijk te omringen met voedende gedachten. Ik let op wat ik zeg. Want voor ik het weet, wórd ik het. 

Soms valt bij het begin van een leven, de dood al meteen met de deur in huis.
Acht jaar geleden las mijn lieve toenmalige collega Renée van de redactie van Girlz! mijn boek Gefeliciteerd, het is een… gehandicapt kindje. Intens leefde ze mee met de traumatische geboorte van Sterre.
Vorige week las ik Renées onlangs uitgebrachte boek Alles komt goed, over haar tweelingdochters die onverwacht op een traumatische wijze stil werden geboren tijdens een vakantie in Spanje. Wat raakte haar boek mij en wat ben ik trots op Renée, die ook nog een prachtige webshop is gestart voor ouders van sterrenkinderen…
Alles komt goed. Maar goed is soms een relatief begrip.
Soms overkomt de liefsten het allerergste.

Een halfjaar geleden begon het. Sterre typte: Jullie mogen niet meer in mijn kamer komen als ik er niet ben. “Eh… oké”, antwoordde ik, nog een beetje verbaasd. “Dan is het maar goed dat ik net de deuren in je kamer heb geschilderd, want nu hoeft dat over tien jaar pas weer”, zei Mark.
Dan woon ik hier al niet meer, typte Sterre. Ik ga later in Amsterdam wonen. “Eh… oké, was deze keer het enige dat Mark én ik uitbrachten. Ons knuffelmeisje nam ineens wel heel veel afstand…

Sindsdien is het hek van de dam. Uit de spraakcomputer volgden zinnen als: Oma hoeft niet meer aan jou te vertellen wat ik heb gegeten als ik bij haar ben geweest, mama en Als ik uit school kom, stofzuigen we samen wel mijn kamer. Het eerste bleek bij navraag kinderachtig te zijn en het tweede was om te voorkomen dat ik in mijn eentje – helemaal zelf haar kamer stofzuigen, wil Sterre het liefst maar lukt nog niet vanwege haar lichamelijke beperkingen – in haar kamer zou zijn.

Over de schone, opgevouwen was die ik wekelijks in Sterres kledingkast leg, hield ik de afgelopen maanden wijselijk mijn mond. Dat kon ik vast nog even stiekem blijven doen, hoopte ik. ‘Even’ bleek inderdaad het juiste woord. Vanochtend typte Sterre de zin op de bovenstaande foto. En daarna: Ik ben ook al tien dan hoef je niet de baas over mijn kledingkast te zijn mama. Ook aan papa vertellen mama. Eh… oké…
Er is geen ontsnappen meer aan: wij hebben een prepuber in huis.