Ons nieuwe boek is van de drukker gekomen! En het ziet er gedrukt en wel zelfs nóg mooier uit dan ik had verwacht. Zo fijn.

brus en zus (ja, eindelijk mag ik de titel onthullen!) gaat over Niels (7) en Ninte (11). Dit is de korte beschrijving:
Niels lijkt een heel gewone jongen. Maar hij is een brus, want hij heeft een gehandicapte zus. Maakt dat hem bijzonder?
Ninte lijkt een heel bijzonder meisje, want zij zit in een rolstoel. Maar is zij misschien toch ook gewóón?
Je leest het in dit autobiografische omkeerboek dat Stephanie Kaars samen met haar kinderen schreef. Een prachtig (voorlees)boek voor iedereen, of je nu zeven bent of honderdzeven.

Anderen over brus en zus:
‘In één adem uitgelezen. Ontroerend, grappig en vol met liefde’
Hinke Piersma, auteur

‘Past heel erg in deze tijd van omgaan met díversiteit’
Petra Reedijk, orthopedagoog en onderwijsadviseur

‘Dit verhaal verdient een breed lezerspubliek’
Jean Christophe Boele van Hensbroek, uitgever

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –

Nog héél even en dan is het 8 december. Vanaf die dag is ons nieuwe boek net als mijn andere boeken te koop via bol.com.

brus en zus, samen bijzonder (Uitvoering: hardcover)
Stephanie Kaars & kinderen
Uitgeverij Licht
www.uitgeverij-licht.nl
ISBN 978-90-9033634-3

Over een week komt ons nieuwe boek van de drukker. Ik kan bijna niet wachten. Ik wil het boek – het gedrukte eindresultaat van het idee dat ik ruim een jaar geleden bedacht – kunnen zien, ruiken en voelen. En doorbladeren natuurlijk, om te checken of alles gedrukt en wel echt he-le-maal in orde is. Al is dit mijn vijfde boek, het blijft zó spannend!

Over twee weken mogen Sterre, Sietse en ik het eerste exemplaar uitreiken aan iemand die voor ons – en voor veel meer mensen – heel speciaal is. Dat wordt een bijzonder moment. En díe dag wordt ook de eerste officiële verkoopdag van ons boek. Keep you posted;-)…

Zestien jaar geleden mocht ik meedoen aan de eerste editie van Expeditie bladenmaken, een cursus voor redactionele professionals. Daar leerde ik een collega kennen die zweerde bij een freelance-bestaan. “Ik moet er niet aan denken om zoals jij vast bij een tijdschrift te werken”, zei zij. “Dat je alleen maar verhalen mag schrijven die binnen die bladformule passen en steeds moet focussen op het merk waarbij je hoort.”
Destijds kon ik me weinig bij haar standpunt voorstellen. Ik genoot zó van het warme redactiebad waarin ik was terechtgekomen. Bovendien wás ik een lezeres van het desbetreffende tijdschrift, dus het kostte mij geen moeite om me in de doelgroep in te leven. Ik bedacht en schreef juist alleen maar dingen die ik leuk vond en mocht van de hoofdredactie ook vrijwel al mijn ideeën uitvoeren. Een freelance-bestaan leek me eenzaam. Voor mijn gevoel hoorde je dan nergens echt bij.

Hoe anders kijk ik hier nu tegenaan. Ik bén inmiddels zelfstandig ondernemer en vind het – als moeder van een gezin met twee kinderen – heerlijk om in m’n eentje vanuit huis te werken. En, misschien nog belangrijker: sinds Sterres geboorte heb ik zó mijn hoofd en handen vol aan ons eigen verhaal (en dat bedoel ik positief!) dat ik minder de behoefte voel om veel andere mensen te interviewen. Ons eigen verhaal en onze zoektocht naar ‘healing’, daar zitten zoveel lagen in en met de tijd mogen we telkens nieuwe fases ontdekken. Ik heb daar zoveel over te vertellen en te delen, daar komt voor mijn gevoel nog lang geen einde aan.

Toen ik voor mijn nieuwe boek de afgelopen weken intensief samenwerkte met een illustrator en een vormgever, vond ik dat ook weer heel leuk, moet ik wel zeggen. Maar het zelfstandig ondernemen in plaats van werken in loondienst, dat bevalt me onverwacht goed. Sterker nog: ik merk dat ik daar elk jaar verder in groei en dat het me steeds meer inspiratiekriebels geeft. En dat had ik zestien jaar geleden als vaste journalist van een groot vrouwenblad zeker niet verwacht…

Aan alles komt een eind. En dat is in dit geval heel positief. Ons nieuwe boek, dat ik samen heb geschreven met mijn kinderen Sterre en Sietse, is namelijk zojuist naar de drukker gegaan!
Ruim een jaar geleden kreeg ik het idee voor dit boek. Het moest gaan over hoe het is om een brus te zijn, een broertje of zusje van een gehandicapt kind. Maar óók over hoe het is om een gehandicapt kind te zijn. Meestal wordt er gesproken óver gehandicapten. Maar ik wilde Sietse als brus en Sterre als gehandicapte zus allebei zélf hun (kant van het) verhaal laten vertellen.
Dat is gelukt. Met z’n drietjes schreven en schrapten we. Daarna zocht ik een illustrator. Samen met haar, Eliane, maakte ik foto’s van Sterre en Sietse in verschillende situaties die we hadden beschreven. Eliane tekende dat het een lieve lust was. Mijn oud-collega art director Irma vroeg ik voor de vormgeving.
De laatste weken waren druk met alle correctierondes, het kiezen van een drukker en zo nog honderd dingen die horen bij het daadwerkelijk uitgeven van een boek. Maar het is gelukt: alle bestanden zijn naar de drukker. Ik kan éven pauze nemen…
Even maar, want na een einde komt er ook altijd weer een nieuw begin. Lees: voor mij begint nu de ‘promotiefase’. Best spannend vind ik dat. Hoe zullen mensen op het boek reageren?
Eén ding is zeker: het maken van dit boek (m’n vijfde!) vond ik fantástisch om te doen. Wordt vervolgd!