Het is niet wat het lijkt, het is maar hoe je het bekijkt. Jaren geleden kruiste deze zin mijn pad en hij raakte meteen. De stralende meid uit je straat kan wel zwaar depressief zijn en de ogenschijnlijk onopvallende huismus kan een rijk, vervullend (gevoels)leven hebben en vanbinnen puur geluk ervaren. Sommige dingen blijven voor velen onzichtbaar…
Reacties van buitenstaanders op mijn dochter Sterre (10) spiegelen mij vaak hoe onbekend onbemind maakt. Men ziet een rolstoel, een meisje dat anders beweegt, een kind waar ‘iets mee is’. Of ze nu worden uitgesproken of slechts gedacht: automatisch vliegen meewarige vooroordelen en beperkende overtuigingen van deze mensen over Sterre mijn kant op.
Maar deze raken níet, want ik ken mijn jongedame al tien jaar. Ik weet wat ze kan en wie ze wil worden. Vaak voel ik haar pulserende kracht, vastberadenheid en soms ontgoochelt ze me met wijsheden – die ze met haar spraakcomputer typt – en die van zo diep komen dat ik er zelf nog niet bij kon.
Daarom, voor wie het anders lijkt: misschien hebben wij met onze blonde dochter in haar parelmoerblauwe rolstoel wel goud in handen. Het is maar hoe je het beleeft.