Voor het eerst sinds jaren konden wij deze herfstvakantie niet naar Antwerpen. Normaal traint Sterre daar altijd bij TRAINM en logeren wij met z’n vieren minstens twee nachten in de Belgische stad.
Afgelopen zomer konden we gelukkig wel: we vertrokken toen in het begin van onze vakantie en Sterre profiteerde van de therapieën met alle robotica. Een week of twee later liep het aantal coronabesmettingen juist in Antwerpen razendsnel op en werd de stad ‘oranje gebied’. We waren heel blij dat Sterres trainingen er toen al op zaten.
Maar vorige week werd onze 15e therapiereis naar TRAINM dus wel ‘geblokkeerd’ (door corona). Gelukkig accepteerde Sterre dat snel. Zij is de grote initiatiefnemer van onze therapiereizen: ze weet precies wat ze wil en wij regelen dat en volgen haar.
En hoewel Sterre deze herfstvakantie graag naar Antwerpen wilde, is zij ook op een zeer wijze manier sensitief. Lees: zij voelt wat ‘de bedoeling’ is. Daarbij volgt ze ook nog nauwlettend het Jeugdjournaal, dus toen het aantal coronabesmettingen zowel in ons land als in België de laatste weken flink opliep, typte Sterre al snel: ‘Ik denk dat we deze vakantie de grens niet over mogen…’
Onze onverwachte vrije dagen vulden we met een uitje naar de bios en wat afspraken – op afstand – met familie. Verder dook Sterre in het heerlijke boek Ronja de roversdochter, want in november heeft ze een boekbespreking. Al met al werd het een ‘uitrustvakantie’. En hoewel dat noodgedwongen was, weten en voelen Sterre en ik allebei dat het precies zo gaat zoals het moet zijn. Even pas op de plaats maken is soms ook heel goed. Zolang wij meebewegen met de golven die naar ons toe spoelen, komt er vanzelf weer een tijd voor nieuwe therapie.
